А бяха очите и
две хубави очи.
Първо си избели платното и го изплакна.
После си изплака очите.
Потънаха очите и в мътната вода.
Взе ги очите и бързата вода.
Почна да ги търси - рови, рови,
направо без ръце остана!
Почна да ги гони - бяга, бяга,
направо без крака остана!
Направо без душа остана...
Имаше хубави очи,
имаше хубави ръце,
имаше хубави крака.
А бе душата и -
душата на дете...
|
|